Αγαπητοι μου πατέρες και αδελφοί,
Παιδιά μου έν Κυρίω αγαπημένα,
Όπως γνωρίζετε, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας στηρίζεται σε δυο πυλώνες, σε δυο θεμέλια: Το ένα είναι η Αγία Γραφη και το άλλο η Ιερά μας Παράδοση.
Η πρώτη περιγράφει όλα τά στάδια του σχεδίου του Θεού, προκειμένου ο άνθρωπος νά επιστρέψει στην αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα και Δημιουργού του. Η δεύτερη περιλαμβάνει τον βίο και την διδασκαλία τών Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν, ψυχη τε και σώματι, στην θεϊκή πρόσκληση, δείχνοντας προς εμάς, με τη ζωη καί τον λόγο τους, τον δρόμο προς την αιωνιότητα.
Η Εκκλησία αποτελεί μία κοινωνία ανθρώπων, τούς οποίους συνδέει η κοινή πίστη αλλά καί ένας κοινός τρόπος ζωης, σύμφωνα μέ το παράδειγμα τού Κυρίου μας καί τών Αγίων Του. Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεστε, το Ευαγγέλιο αποτελεί γιά εμάς τούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, όχι μόνον ένα άπλό κείμενο αλλά έναν ισχυρό σύνδεσμο πού μάς κρατά ενωμένους καί μάς κάνει συνοδοιπόρους στον δρόμο προς την ουράνια Βασιλεία.
Αυτή την ενότητα επιθυμώ ώς νέος Επίσκοπος σας νά ενισχύσω μέσω της συχνης μας επικοινωνίας. Γιά τον λόγο αύτο, κάθε Κυριακη, καθ' όλη τη διάρκεια τού νέου εκκλησιαστικού έτους, θά απευθύνομαι προς εσάς, μέσω του κηρύγματος, έχοντας ώς σκοπό νά ενισχύσω τούς πνευματικούς μας δεσμούς, ώστε, ώς τοπικη Εκκλησία, νά βαδίσουμε μαζί το δρόμο της σωτηρίας.
Σέ αυτήν την πρώτη Κυριακη του εκκλησιαστικού έτους, η Εκκλησία μας παρουσιάζει την παραβολη των κακών γεωργών. Όπως ακούσαμε κατά την ανάγνωση τού Ευαγγελίου, ένας πλούσιος γαιοκτήμονας εμπιστεύεται το αμπέλι του σέ κάποιους γεωργούς, οι οποίοι όμως αποδεικνύονται ανάξιοι της εμπιστοσύνης του και αρπάζουν τον καρπό. Η αυθάδεια και η αλαζονεία τους μάλιστα φτάνει σέ τέτοιο σημείο, ώστε κακοποιούν τους απεσταλμένους τού γαιοκτήμονα, πού έρχονται νά ελέγξουν την εργασία τους και σκοτώνουν τον ίδιο τον γιό του.
Σύμφωνα μέ τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η παραβολή αυτή είναι πολυεπίπεδη και τά μηνύματά της πολλά και διαχρονικά. Αυτή καθεαυτή η παραβολη είχε ώς πρώτους αποδέκτες τούς Γραμματείς και τούς Φαρισαίους, οι οποίοι εκπροσωπούν τον Εβραϊκό λαό. Έναν Λαό ό όποιος αξιώθηκε της μεγάλης εμπιστοσύνης τού Θεού προκειμένου νά καλλιεργήσει καί νά φανερώσει στον κόσμο το θέλημά Του, μέ σκοπό, όλοι οι άνθρωποι νά γνωρίσουν τον έναν καί μοναδικό Θεό. Το προνόμιο όμως αύτο έγινε γιά έκείνους αιτία αλαζονείας, η οποία τελικώς τούς οδήγησε επανειλημμένως στην αποστασία. Ιδιαιτέρως οι Φαρισαίοι μετατράπηκαν σέ κριτές τών πάντων. Διατήρησαν τούς τύπους, έχασαν όμως την ουσία, στερώντας από τον έαυτο τους καί τούς άλλους την αγάπη καί το έλεος.
Οι προφήτες, ώς απεσταλμένοι τού Θεού, σέ όλη την Παλαιά Διαθήκη, καλούσαν τον Εβραϊκό λαό νά επιστρέψει στην αυθεντική καί καρδιακή σχέση μέ τον Θεό, στηλιτεύοντας την σκληροκαρδία καί την ύποκρισία. Όλοι όμως ανεξαιρέτως περιφρονήθηκαν, χλευάστηκαν καί τελικώς βρήκαν μαρτυρικό τέλος. Έσχατος καί κορυφαίος απεσταλμένος υπήρξε ό ενανθρωπήσας Υιός καί Λόγος τού Θεού, ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Όμως καί Αυτός είχε την ίδια αντιμετώπκτη καί τελικώς υπέστη τον σταυρικό θάνατο.
Πέρα από το κατηγορητήριο, το οποίον απευθύνει η παραβολη αυτή προς τούς Γραμματείς καί Φαρισαίους, περιλαμβάνει μηνύματα αλλά καί προειδοποιήσεις προς τον νέο περιούσιο λαό τού Θεού, πού δέν είναι άλλος από την Εκκλησία στην οποία όλοι ανήκουμε. Αυτή είναι ό νέος αμπελώνας, τον οποίον ό Κύριος εμπιστεύτηκε σ' εμάς. Ό μυστικός αυτός αμπελώνας αναμένει τον πνευματικό μας αγώνα, ώστε νά δώσει τούς καρπούς της πίστεως καί της κατά Θεόν ζωής. Αυτοί είναι οι πολύτιμοι καρποι, τούς όποιους καλούμεθα νά προσφέρουμε στον έαυτο μας, στούς αδελφούς μας καί στον κόσμο ολόκληρο. Ό καθένας από εμάς έχει την ευθύνη νά αναπτύξει τις προσωπικές του δυνατότητες και τα τάλαντα, συμβάλλοντας σέ αυτή την καρποφορία. Ο καθένας από μας έχει τη δικη του αποστολή.
Υπάρχει, όμως, και μία ιδιαίτερη κατηγορία μελών της Εκκλησίας μας, η οποία έχει αναλάβει ένα ιδιαίτερο έργο: νά μεταφέρει διαρκώς την αύθεντική φωνή του Ευαγγελίου του Χριστού στον λαό, νά εντοπίζει τυχόν παραχάραξη τού Ευαγγελικού λόγου και αλλοίωση τού χριστιανικού ήθους και νά υπενθυμίζει το αυθεντικό θέλημα τού Θεού. Αυτή είναι η αποστολή τού Ιερού Κληρου και ιδιαιτέρως τού Επισκόπου, ό οποίος, όπως οι απεσταλμένοι στον άμπελώνα της παραβολής, είναι ό άπεσταλμένος στην τοπική Εκκλησία. Η αποστολη του αποτελεί συνέχεια τού έργου τών Αγίων Αποστόλων. Αυτός είναι ό «απεσταλμένος», ώς συνέχεια τών δώδεκα Μαθητών πού άκουσαν από τον αναστημένο Χριστό: «Ειρήνη σ' εσάς! Όπως ό Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς» (Ίω. 20,21). Η αποστολική διαδοχή, η οποία ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, φτάνει μέχρι τις μέρες μας μέσω της χειροτονίας τών Επισκόπων και δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την φανέρωση της διαρκούς παρουσίας και μέριμνας τού Χριστού μέσα στην Εκκλησία.
Ό τοπικός Επίσκοπος δέν ποιμαίνει την Εκκλησία ώς κριτης αλλά ώς πατέρας, έχοντας και ό ίδιος δεχτεί, μέσω της χειροτονίας του, την πατρική αγάπη τού Θεού Πατρός. Γιά νά συνειδητοποιήσει κανείς την ποιότητα και την ευθύνη της αποστολής τού Επισκόπου, αρκεί νά διαβάσει τις Επιστολές τού Αποστόλου Παύλου. Εκεί θά διαπιστώσει με πόση έννοια και αγωνία ό Απόστολος τών Εθνών, ώς απεσταλμένος και εκείνος, καταρτίζει πνευματικά τις νεοσύστατες εκκλησίες πού ό ίδιος ίδρυσε, αλλά και πόση χαρά νιώθει όταν διαπιστώνει πώς τά πνευματικά του τέκνα καρποφορούν πνευματικά.
Αδελφοι μου,
Η σημερινή παραβολή, μάς καλεί νά μην ακολουθήσουμε τον δρόμο τών κακών γεωργών, αλλά νά αναλάβουμε, όχι μέ αλαζονεία αλλά μέ εύθύνη και ταπεινοφροσύνη την αποστολή μας. Δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνάμε πώς επιτελούμε έργο, όχι δικό μας αλλά το έργο τού μεγάλου Αμπελουργού, τού Χριστού μας. Μόνον έτσι θά επιτύχουμε την προσωπική μας καρποφορία, μόνον έτσι θά συμβάλλουμε και στην καρποφορία ολόκληρης της Εκκλησίας. Η καρποφορία αυτή δέν μπορεί παρά νά αποτελεί γιά τον τοπικό Επίσκοπο χαρά και καύχημα, προκειμένου νά επιτελεί και εκείνος μέ ζήλο και αφοσίωση τη δική του αποστολή, προσφέροντας το σύνολο τών δυνάμεών του στο έργο της σωτηρίας τού ποιμνίου πού τού έμπιστεύτηκε «ό Ποιμήν ό καλός».
Αδελφοί μου,
Ό Θεός μέ αξίωσε νά βρεθώ άπεσταλμένος σέ ένα ευλογημένο τόπο, μέ ανθρώπους πρόθυμους νά διακονήσουν τον αμπελώνα Του καί νά προσφέρουν την αγάπη τους στον σύγχρονο κόσμο. Σέ αύτο το έργο καλώ τον καθένα σας νά συμμετάσχει μέ άκόμη μεγαλύτερο ζήλο, αναγνωρίζοντας τά μοναδικά χαρίσματα εκάστου καί έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στο ενδιαφέρον σας προς τον συνάνθρωπο καί την άφοσίωση σας προς την Εκκλησία.
Μέ όλη μου την πατρικη άγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ